Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Ταξίδι στις Βρυξέλλες και εκπληκτική τάρτα φράουλα !

Την Κυριακή πήγαμε μινι ταξιδάκι ως τις Βρυξέλλες . Πηγαμε να γνωρισουμε την τοσοδούλα θαυματάκι Αθηνά , την κόρη του ξαδερφου μου . Ειναι πραγματικά ενα θαύμα ! Γεννηθηκε στην 28η εβδομάδα κύησης μόλις 900 γρμ και 27 εκκ και τωρα ειναι ένας κορίτσαρος 4,5 κιλά και πανύψηλη σαν τον μπαμπά της !!! Περάσαμε πολυ ομορφα , πάντα ειναι υπέροχα με ανθρώπους που αγαπάς . Η φακιτσα μου ξετρελάθηκε με την Αθηνούλα , ηθελε να την πάρει αγκαλιά , της έδειχνε τα ρουχαλακια που της πηγαμε δωρο και την ρωτουσε αν της αρέσουν. Φτιάξαμε και μια "τούρτα" απο πάνες και πηραμε και ενα δωράκι για τη μαμά της που μολις το ειδε έβαλε τα γέλια και το λάτρεψε . Εχει μεγάλη αγάπη στις τσάντες , τα καπέλα και τα παππουτσια , οποτε σε μια αλυσιδα χεριού κρεμάσαμε μια πιπιλιτσα , μια τσάντα και ενα ζευγάρι φλιπ φλοπ !
Φάγαμε οπως πάντα εξαιρετικά και μετά ακολούθησαν τα γλυκά . Ενα φοβερό γαλακτομπούρεκο , εκλαιράκια και πεντανόστιμη τάρτα με φράουλες ! Αυτή η τάρτα ειναι λίγο διαφορετική απο τις συνηθισμένες . Η διαφορά ειναι στη βάση της και στην αεράτη κρεμα . Η βάση δεν ειναι η συνηθισμενη τραγανή αλλά μια βάση με μαγιά και γάλα που  συνηθίζεται πολύ και στη Γερμανία . 
Ας γράψω επιτέλους και μια συνταγή : 
Για την βάση 
250 γρμ αλεύρι 
100 μλ γάλα 
1 κουταλάκι μαγιά 
1 αυγό 
50 γρμ βούτυρο μαλακό 
50 γρμ ζάχαρη 
Μια πρέζα αλάτι 
Για την γέμιση 
1 κιλό φρέσκες φράουλες
400 μλ φρέσκο γάλα
200 μλ κρέμα γαλακτος
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη 
1 αυγο ολόκληρο συν 2 κροκους 
4 κουταλιές σουπας κορν φλάουρ 
Βανίλια κλωναράκι ή εκχύλισμα

Προαιρετικά 
1 φλιτζάνι χυμο φράουλας 
1 κοφτη κουταλιά ζελατίνη

Ζεσταίνουμε ελάχιστα το γάλα και ανακατεύουμε την μαγιά να διαλυθει . Βάζουμε ολα τα υλικά σε εναν καδο και χτυπάμε με το μίξερ ή με το χέρι . Αφηνουμε στην ακρη για 15 λεπτά . Πλενουμε καθαρίζουμε τις φράουλες και τις αφηνουμε να στεγνώσουν . Σε ενα κατσαρολάκι βάζουμε το γάλα και την κρέμα να ζεσταθούν . Σε ενα αλλο σκεύος χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη και το κορν φλάουρ και το προσθέτουμε στο μειγμα του γάλακτος πριν αυτο ζεσταθει πολυ . Αν βάλουμε κλωναράκι βανίλιας το ανοιγουμε και το βάζουμε οπως ειναι μεσα στο γάλα , ενω αν βάλουμε εκχυλισμα προσθέτουμε μερικες σταγόνες . Ανακατεύουμε καλα μεχρι να πήξει και αποσυρουμε απο τη φωτιά . Σκέπαζουμε με μεμβράνη να μην κανει κρουστα και την αφήνουμε να κρυώσει . Εχουμε προθερμάνει εν τω μεταξύ τον φουρνο μας στους 170 βαθμούς . Ανοίγουμε την ζύμη με τα χέρια μας σε ταψάκι τάρτας ή κουμπωτη φόρμα . Ψήνουμε για περιππου 30 λεπτά μεχρι να παρει ομορφο χρωμα . Αφηνουμε να κρυώσει και μετα συναρμολογούμε την τάρτα μας αφου πριν χτυπήσουμε την κρεμα για λιγο στο μιξερ να αφρατέψει (μην το παραλειψετε γινετε εκπληκτική και βελουδινη ) . Στολίζουμε με τις φράουλες και λιγη αχνη στο τελειωμα . Αν θέλουμε φτιάχνουμε και ενα "ζελέ" , ζεσταίνουμε το χυμο σε ενα κατσαρολάκι και προσθέτουμε ενα κουταλάκι ζελατίνη αφου πρώτα το χουμε αφήσει να "φουσκώσει" σε λιγο νερο . Το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και το προσθέτουμε πανω απο τις φράουλες . Δινει μια γυαλάδα και ομορφιά στο γλυκό αλλα δεν προσθέτει κατι παραπάνω στη γεύση .

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Ενα καλό και ενα κακό νεο

Το λιμανάκι στην Ηγουμενίτσα  ! Αχχχ...
Ησυχια αυτή την εβδομάδα , ο καιρός παιζει με τα νεύρα μας ! Απο τη μια καυσωνας , μεχρι και τα μπρατσάκια της φακης κοκκινησαν και απο την αλλη βροντες και αστραπές . Δεν τον μπορω καθολου αυτον τον καιρό , εχει φοβερή υγρασία που μου τη δίνει απιστευτα . Ασε που εχουν τρομερή εξαρση οι ιώσεις οπως αυτή της γαστρεντερίτιδας . 
Το καλό νεο της εβδομάδας ειναι πως ο έρωτας πέρασε τις γραπτές εξετάσεις για το πτυχίο του ! Γιούπιιιι !!! Εγω βέβαια του την λέω ελαφρά γιατι δεν πήρε τον καλυτερα βαθμο ! χι χι Κουραστήκαμε ολοι πολύ με το "σχολείο" του , εκείνος βέβαια πιο πολύ απο όλους και χαίρομαι γιατι ήταν κατι που το ήθελε πολυ εδω και χρόνια . Τωρα μένουν τα προφορικά και τέλος!!!
Η φωτο άσχετη , μια τούρτα τσαντάκι /πορτοφολάκι  που έφτιαξα για τα γενεθλια της γειτόνισας 
Το κακό νέο της εβδομάδας ειναι πως το γατί μας εχει κατάθλιψη . Ξέρω για γέλια και για κλάμματα ειναι και γω γελασα στην αρχή αλλα μετά ... το πονάω μωλε το καημένο . Δεν αγαπώ τις γάτες , ποτε στη ζωή μου δεν περίμενα να ζω με δυο γάτες αλλα απο τη στιγμή που ήρθαν τα πραγματα έτσι και συγκατοικουμε εδω και 5 χρονια , δεν μπορω να πω , εχω δεθει , τα χω αγαπήσει τα τσωρογατα. Αυτο το γατί ειναι ευαίσθητο απο τη φύση του , όχι σαν την θυληκιά που δεν της καιγεται καρφί, και τα τελευταια χρονια με τη μετακόμιση και τον ερχομό της Χριστιάννας εχει ζοριστεί πολυ . Το ξέραμε , εκανε διάφορα κατα καιρους αλλα τελευταια είχε ηρεμήσει νομιζαμε το χει ξεπεράσει . Δεν τον αφηνει και το τερατιδιακι μου να ησυχασει . Εκει που καθεται ηρεμος του βάζει μια φωνή ή του τραβάει την ουρα . Την μαλώνω , της λεμε συνέχεια οτι αν δεν θελει ας μη τα αγαπαει αλλα δεν εχει το δικαίωμα να τα ενοχλεί και να τα πονά . Αυτός ζηλεύει τρελά , εμεις πλέον δεν έχουμε τοσο χρονο -και διάθεση να πω- να ασχολουμαστε μαζί του , να παιζουμε ή να τον χαιδεύουμε . Σαν παιδιά ειναι και τα ζωάκια , θέλουν τον χρονο μας , θελουν την αγάπη μας , θελουν την προσοχή μας ....